Naast de vele kerkelijke werkzaamheden heeft hij met de kunstcommissie jarenlang aandacht gevraagd voor de relatie tussen kunst en spiritualiteit. Vandaar dat er tijdens zijn afscheid een paar bijzondere kunstwerken van zijn hand worden vertoond. Zijn collega’s gaan hem daarover nog aan de tand voelen.

Zijn eerste werk - de interactieve dansinstallatie ‘Travelling of the Heart’ - is verbonden met het reisverhaal van Abraham en Sarah. Hij bedacht dat direct na de afronding van zijn theologie en predikantsopleiding. Het gaat over de relationele dynamiek van de mens met zichzelf, de medemens en de Ander. In 2000 werd het voor het eerst op de Universiteit Twente vertoond.

Zijn laatste werk ‘Once So Bright’ ligt al een tijdje te broeden, maar lijkt nu zijn vorm in Virtual Reality te hebben gevonden. Het wordt als een ‘try-out’ gepresenteerd. De rode draad is het verlangen om een overleden dierbare weer te zien. Het kind in de VR-installatie staat zowel symbool voor de kwetsbaarheid van de mens als het begin van nieuw leven. De bijbel appelleert in zijn algemeenheid de mens om betekenis te zoeken tussen het leven en de dood.

Het derde werk - het holografische werk ‘Ecce Homo’ - is misschien wel een sleutelwerk van Weevers. Zijn werk als predikant staat altijd ten dienste van om de mens als mens te zien, zeker in diens lijden. Hier is sprake van een directe verwijzing naar het lijdensverhaal van Jezus in de bijbel.